Dove Francesca voelt zich geaccepteerd in het veldrijden

Als de Italiaanse Francesca Baroni (24) aan de start van een veldrit staat, hoort zij het fluitsignaal niet. Ze is namelijk doof geboren. “Voor mij is dat geen probleem”, zegt ze in een interview met de NOS. Dat ze een plekje kreeg in een kleine Belgische wielerploeg betekende voor haar dat een droom uitkwam. Ze voelt zich dan ook volledig geaccepteerd in het crosswereldje.

Toen de ouders van Francesca ontdekten dat hun dochter doof was, besloten ze haar een zo normaal leven te geven. Ze ging eerst naar een school voor doven, waar ze leerde liplezen en spreken. Daarna ging ze vanaf haar tiende naar normale scholen. En nu kan ze vloeiend liplezen in het Engels en Italiaans. Dat komt haar nu goed van pas bij de internationale veldritten.

Door de modder

De liefde voor wielrennen ontstond bij haar al op jonge leeftijd. Toen ze zes jaar was zag ze Ivan Basso de Giro d’Italia winnen en ze was op slag verliefd op haar landgenoot en de wielersport. Vlak daarna begon ze ook met wielrennen op de weg. Tijdens het WK veldrijden van 2011 in Lucca, vlakbij haar huis, ontdekte ze dat fietsen door de modder nog veel mooier is. “Ik was elf en reed het parcours op mijn mountainbike. 'Dit is zo cool!', zei ik tegen mijn ouders. 'Dit wil ik ook!'"

Dankbaar voor kans

Voor het veldrijden moet je in België zijn, want daar is het volksport nummer 1. Ze verhuisde daarom eerder al voor de wintermaanden naar België. Sinds dit seizoen rijdt ze in de kleine ploeg Hubo-Remotive. “Dit was mijn droom. Opeens doe ik mee op het hoogste niveau en kan ik alleen maar beter worden, want ik leer elke dag. Ik ben mijn team heel erg dankbaar voor de kans."

Bordje

De ploeg wilde graag meewerken om de eerste dove renster te laten meedoen op het hoogste niveau. Dat betekent soms ook ze wat dingen voor haar moeten aanpassen.  “Als Kris iets wil zeggen tijdens de wedstrijd, dan schrijft hij dat op een bordje. Verder maakt het niets uit: ik moet gewoon hard doortrappen."

Woordenwisseling

Tijdens de veldrit in Dendermonde heeft ze na de finish even een woordenwisseling met een concurrente waar ze tijdens de race een kleine aanvaring mee had. In het heetst van de strijd vergat de Belgische even dat Francesca haar gescheld niet kon horen. Volgens ploegleider Kris is dat precies zoals Francesca het ook wil zien. "Dat betekent namelijk dat ze geaccepteerd wordt om wie ze is, niet omdat ze doof is."

Normaal

Ze vindt zelf ook dat ze geslaagd is in haar missie om tussen alle andere renster te rijden met haar onzichtbare beperking. “Misschien denken mensen die mij niet kennen, hoe is het mogelijk dat zij kan wielrennen als dove? Maar het is normaal voor mij”, zegt ze met een brede glimlach.

Bron: NOS.nl