“Als ik op mijn ski’s sta dan is het gaan”

Sinds 1985 organiseert de stichting Samen in de Sneeuw wintersportvakanties voor mensen met een verstandelijke beperking. Wie zich door niets laat tegenhouden en er al veertien jaar onafgebroken bij is, is Floor Frederiks. Wie er eind januari voor het eerst bij was, was haar buddy Charissa Bree. Beiden genoten er volop van. Een reuze enthousiast gesprek over wintersport, hanenkammen, verkleedpartijen en eerst nog een piste pakken.

Floor is nog maar net terug van de wintersport. Eerst was ze met haar ouders een week naar Oostenrijk, toen met Samen in de Sneeuw en Charissa naar Italië en vervolgens ging ze nog een weekje glijden in Frankrijk met pa en ma. “Ik doe niets anders dan alleen maar leuke dingen plannen. Skiën vind ik supergaaf. Ik ski al vanaf mijn vierde. Ik kan goed skiën maar ik heb wel een buddy nodig. Anders weet ik niet welke kant ik op moet. Charissa was een hele goede buddy. En in de lift was het gezellig. We konden lekker kleppen.”

Hanenkam

“Ja, kleppen kan ze wel”, gaat Charissa verder. “Floor valt nooit stil.” “Zeker weten”, zegt Floor. “Kijk, deze foto is echt geweldig. Kun je het zien? Hier hebben Charissa en ik ons verkleed.” Charissa: “Je kon elke dag verkleed van de piste af. Dat liet Floor zich geen twee keer zeggen. Elke dag had ze wat anders aan. Ze was makkelijk te herkennen.” Floor: “De ene keer had ik een hanenkam op mijn helm, de andere keer allemaal dieren. Ze kon me gewoon niet kwijtraken. En apres-skiën deden we ook. Dat gaat er wel in.”

Gekoppeld

Voorafgaande aan de wintersport werden Floor en Charissa aan elkaar gekoppeld. Hoe ging dat? “Dat was in Burgers Zoo”, vervolgt Floor met groot enthousiasme. “We zaten in het safarirestaurant. Dan kijk je uit over de savanne. Je ziet allemaal antilopen, giraffen, olifanten, bedenk het maar. Het is echt prachtig. En dan zit Charissa tegenover je. Dat was luxe. Het klikte vanaf het allereerste moment. Daar was ik blij mee met zo’n buddy. Het kletsen kon toen al niet stoppen. En we zijn nog steeds niet klaar.”

Briesen als een baby

Voor Charissa was het de eerste keer dat ze mee was met Samen in de Sneeuw. “Maar zeker niet de laatste keer”, roept Floor. Charissa: “De waardering die je krijgt van iedereen. Dat was echt mooi. Ik werd ook moeiteloos in de groep opgenomen. Het voelde als familie. Bij het avondeten mochten ze een muts opzetten en vertellen hoe hun dag was. Dan voel je echt wat het voor ze betekent. Het heeft zoveel indruk op me gemaakt. Toen ik terugkwam heb ik gebriest als een baby.” Floor: “Daar schrok ik van. Ik dacht dat ze het altijd droog hield.”

Warme chocolademelk

Nu Floor terug is van drie weken wintersport pakt ze de leuke dingen van hier weer op. Ze heeft haar werk, haar studiegroepje en ze zwemt en speelt hockey. “Ik vind sporten heel belangrijk. Bewegen is goed voor je.” Charissa: “Ze is niet moe te krijgen. Op een gegeven moment wilde ik een warme chocolademelk drinken. Maar dat mocht niet. Eerst nog een paar keer de piste af, zei ze.” Floor: “Nee, ik ben niet moe te krijgen. Als ik op mijn ski’s sta dan is het gaan.” Met die mentaliteit staat ze ook in het leven. Ze maakt er wat moois van.