Reda Haouam ‘ademt en leeft rolstoelrugby’

Rolstoelrugby hoort bij de Paralympische Spelen tot een van de aantrekkelijkste sporten om te kijken. Het is een snelle en vooral agressieve teamsport waar het er hard aan toe gaat. De sport wordt niet voor niets ‘murderball’ genoemd. Toch is deze sport volgens Reda Haouam, aanvoerder van het Nederlands Rolstoelrugbyteam, voor veel mensen onbekend. Het is TeamNL net niet gelukt te plaatsen voor Parijs, maar met het inspirerende verhaal van Reda raak je vast ook extra geïnteresseerd in deze vette sport.

Reda is wat je noemt een echte ambassadeur voor zijn sport, want zijn leven staat al 20 jaar in het teken van rolstoelrubby. “Ik adem en leef rolstoelrugby”, zegt hij in een interview met Roos Oosterbaan voor TeamNL.org. Net als veel Nederlanders had hij tot zijn 17e niet van die sport gehoord. Dat veranderde toen hij na een ongeluk tijdens een vakantie in het revalidatiecentrum belandde. Door een duik in ondiep water brak hij zijn nek, waar hij een hoge dwarslaesie aan overhield.

Sportersmentaliteit

Zijn revalidatie was in eerste instantie vooral gericht op herstel. “Ik had toen ook al een sportersmentaliteit en zag de revalidatie als een grote training. Ik had heel erg de behoefte om terug te gaan naar mijn oude leven. Een leven waarin sport een grote rol speelde. Ik deed aan basketbal, zwemmen, taekwondo. Het was voor mij vanzelfsprekend om op zoek te gaan naar iets nieuws.”

Die nieuwe uitdaging leek hij in eerste instantie niet in rolstoelrugby te hebben gevonden, als hij een keer gaat kijken in de sporthal van het revalidatiecentrum. “Ik schrok van wat ik daar zag. Ze reden met een soort Mad Max-achtige tanks keihard op elkaar in. De eerste training dacht ik nog: laat maar, ik heb net mijn nek-gebroken, even rustig aan. De tweede training ben ik toch in zo’n stoel gaan zitten. En dat was het. Ik stuitte na mijn ongeluk steeds om wat niet meer ging, hier ervaarde ik wat ik nog wél kon.”

Fysieke en mentale kracht

Vrij snel na die eerste trainingen wordt Reda al gevraagd voor het Nederlands team en een jaar later is hij aanvoerder. De sport heeft hem in de jaren daarna op veel plekken gebracht door toernooien en de clubs in het buitenland waar hij speelde. Reda heeft zelfs een bedrijf opgericht dat rolstoelrugbystoelen produceert. “Ik heb unieke ervaringen gehad door de sport. Ervaringen die maar voor weinig mensen zijn weggelegd. Daar ben ik ook heel dankbaar voor. Het heeft me een carrière, fysieke en mentale kracht bezorgd.”

Gegroeid als team

Het Paralympisch Kwalificatietoernooi in Nieuw-Zeeland behoort voor Reda ook tot die bijzondere ervaringen, zo schrijft hij in een blog. “Hoewel we onze kwalificatie voor de Paralympische Spelen in Parijs niet hebben kunnen veiligstellen, koesteren we toch de herinneringen aan dit toernooi. Het was een mooie stap in onze ontwikkeling als team en als individuen. We hebben geleerd, gegroeid en zijn sterker geworden door deze ervaring.”

Blijven strijden

Het toernooi betekende ook het einde aan zijn rol als aanvoerder. “Ik ben dankbaar voor de kans die ik heb gehad om mijn team te leiden en te inspireren, en ik kijk uit naar de volgende fase van mijn reis, waar ik mijn steun zal blijven bieden, zij het vanuit een andere rol.” Het eerstvolgende doel is het EK 2025, waar de ambities even hoog blijven. Want het Nederlands Rolstoelrugbyteam wil ooit op de Spelen staan. “We zullen blijven trainen, blijven groeien en blijven strijden voor ons land, ons team en voor elkaar.”

Lees het hele interview met Reda op TeamNL.org. Daar vind je ook een podcastgesprek wat Roos Oosterbaan met de rolstoelrugbyspeler had.

Foto: Rolstoel-rugby.nl